Paweł Wróbel urodził się w 1913 roku w miejscowości Szopienice w Katowicach jako syn
niezamężnej matki. W dzieciństwie musiał żebrać i kraść, aby zdobyć jedzenie. Niechętnie
uczęszczał do szkoły podstawowej przez 3 lata, w wieku 9 lat rozpoczął pracę w miejscowej
kopalni Wieczorek, najpierw jako ładowacz, a później jako kopacz. Aby zrekompensować
swoje zycie szarego górnika, wykonywal rysunki kowbojów i pięknych kobiet, które sprzedał
za grosze, aby móc kupić wódkę.
Latawiec w Katowicach. 1974. Akryl na płótnie. 60 x 50 cm
W przededniu II wojny światowej został wcielony do wojska polskiego i wziął udział w
kampanii wrześniowej 1939 r. Zostal ranny w bitwie pod Przemyślem zostai schwytany przez
Niemców, ale zdołał uciec. Po powrocie do Katowic podpisał „Deutsche Volksliste”, która
miała na celu zatrzymanie dla śląskiego przemysłu ciężkiego pracowników pochodzenia
etniczno-niemieckiego. Mimo to został wcielony do Wehrmachtu, podobnie jak wielu innych
w grudniu 1944 roku. Zdezerterował, został schwytany przez Sowietów i wywieziony do
obozu jenieckiego na Syberyjskiej Kamczatce. Na Kamczatce został skierowany do pracy z
dziesiątkami tysięcy innych jeńców wojennych w nieludzkich warunkach przy budowie
stalinowskiej kolei. 60 stopniowy mróz zimą i straszne plagi komarów latem. Po śmierci
Stalina w 1953 r. więźniom udzielono amnestii. Projekt kolejowy całkowicie się nie powiódł.
Szatniaw kopalni. 1974. Akryl na płótnie. 51 x 61 cm.
Po powrocie do rodzinnej wioski wrócił do pracy w kopalni. W wolnym czasie zostal
czlonkiem Grupę Janowska, zrzeszenia górników zrzeszających kilkunastu wybitnie
utalentowanych malarzy-amatorów zamieszkałych w powiecie Nikiszowiec. Grupa na
przestrzeni lat zdobyła czołowe miejsce w nieprofesjonalnym malarstwie polskim z takimi
artystami jak Teofil Ociepka, Erwin Sówka, Ewald Gawlik i Eugeniusz Bąk.
Wróbel malowal śląskie krajobrazy z wysokimi wieżami górniczymi, dymiącymi kominami,
stożkowatymi hałdami i kolejkami węglowymi, pracą w kopalni oraz życiem towarzyskim i
kulturalnym z jej imprezami, weselami i pogrzebami. Jego obrazy w wesołej kolorystyce i
intensywności wyraźnie kontrastują z szarą rzeczywistością życia górnika.
Wesele górnicze. 1971. Akryl na pokładzie. 50 x 82 cm.
Niemal od początku kariery malarskiej jego twórczość przyjmowana była z wielkim
entuzjazmem, stał się bardzo popularny i nazywany „śląskim Brueglem”. Byl laureatem wielu
nagród na konkursach regionalnych i ogólnopolskich. Jego prace znajdują się w stałych
zbiorach muzeów w Polsce (Warszawa, Katowice, Bytom, Zabrze itp.), Niemczech,
Szwajcarii i Szwecji oraz były wystawiane we Francji (Laval) i Holandii (Zwolle, Dordrecht i
Papendrecht). Telewizja polska wyprodukowała kilka bardzo interesujących filmów
dokumentalnych o jego życiu i sztuce.
Zmarł w 1984 roku w swojej rodzinnej wsi.
Pogrzeb górnika. 1971. Akryl na płótnie. 61 x 51 cm.
WIĘCEJ ZDJĘĆ ZOBACZ:
INSTAGRAMACCOUNT Willem Otten (#wróbelwo #pawełwróbel)