Władysława Włodarzewska urodziła się w 1904 r. w biednej rodzinie rolniczej we wsi Baruchowo w centralnej Polsce. Obszar ten, po trzecim rozbiorze Polski, był częścią Imperium Rosyjskiego. Władysława była najstarszą z siedmiorga dzieci. Jej ojciec pracował w pobliskim majatku. Z chwilą wybuchu I wojny światowej został wcielony do armii carskiej na wojnę z Niemcami. Po zawieszeniu broni w 1918 r. brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w armii marszałka Piłsudskiego. Prawdopodobnie brał udział w Bitwie Warszawskiej (sierpień 1920). Potem wrócił do domu.
Dziewczyna z czerwony wlosy. Akwarela na papierze 42 x 30 cm
Przez te wszystkie lata rodzina musiala sobie jakos radzic. Matka zarabiała niewiele najmujac sie do pracy w majątku, a Włodarzewska zajmowała się domem i sześcioma braćmi i siostrami. Od matki nauczyła się ludowych technik malowania wzorów w białym piasku na klepisku, robienia sztucznych kwiatów i przędzenia ze słomy i trzciny. Formalnej edukacji szkolnej praktycznie nie było. Obowiązki, które jej ciążyły, przyprawiały młodą dziewczynę o wiele stresu i częste bóle głowy. Wieczorami, kiedy jej rodzeństwo juz spalo, malowała palcami prymitywne wzory niebieskiej farby na bielonych ścianach. Odkryła, że ból głowy znikał, gdy tylko zaczęła malować. Malowanie stało się obsesją i skutecznym lekarstwem na bóle głowy. Zrobiła pędzle z patyków i kawałków materiału, aby nimi malowac kwiaty i piękne kobiety na ścianach rodzinnego domu.
Autoportret. Akwarela na papierze 40 x 30 cm
Po swoim ślubie w 1929 roku przeniosła się razem z mezem do małego gospodarstwa w pobliskich Świątkowicach. Zachęcona przez swoją szwagierkę Eleonorę Adamską – regionalną celebrytę w tradycji kujawskiej sztuki ludowej – kontynuowała działalność artystyczną. Kiedy nie miała dostępu do papieru lub kawałków tektury, malowała ściany, ramy drzwi i okien, lampy sufitowe swojego domu lub ogrodzenie podwórka lub studni. Swoimi wizerunkami pięknych kobiet otoczonych kwiatowymi wzorami i liśćmi coraz bardziej oddalała się od tradycji sztuki ludowej, rozwijając własny styl i tworząc niepowtarzalny obraz kobiecego piękna. Coraz odważniej malowała pędzlem w szerokiej palecie od jaskrawych czerwieni i żółci po mieszane, często trudne do zdefiniowania kolory. Stopniowo w jej pracach pojawiały się także postacie męskie, zwierzęta i ptaki.
„To jest gospodyni pelna mczna drobiu”. Akwarela na papierze 43 x 72 cm
W 1982 roku, w swoje 79. urodziny, została mniej lub bardziej przypadkowo „odkryta” przez niemieckiego miłośnika sztuki Hansa-Joachima Schausza. Zaopatrzył ją w spory zapas papieru do rysowania i farb. Ta akcja wyzwoliła w niej ogromną produktywność i przyczyniła się do pełnego rozwoju jej talentów w ostatniej dekadzie jej życia. Z tego okresu pochodzą najbogatsze obrazy. Oprócz eleganckich pań w szykownych fryzurach, czapkach, torebkach i parasolach, przedstawiła także ważne osoby, takie jak general Jaruzelski, urzędnicy Narodowego Banku Polskiego, dyrektor muzeum regionalnego, profesorowie, księża i pisarze. Niektóre z tych prac zawieraja jej uwagi albo informacje o przedstawionych postaciach. Kilka lat przed śmiercią w 1992 roku musiała przestać malować z powodu stopniowo pogarszającego się wzroku.
„To jest nasz Pan Jaruzelski President Polski”. Akwarela na papierze 48 x 35 cm
Jej prace znajdują się w zbiorach muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku, muzeum etnograficznego w Toruniu, muzeum im. J. Kasprowicza w Inowrocławiu, Verbeke Foundation w Belgii, Stichting Beeldende Kunst Amsterdam oraz prywatni kolekcjonerzy w kraju i za granicą. Wielokrotnie nagradzana na polskich imprezach artystycznych. W Holandii jej prace były wystawiane w Dordrecht (Museum het Hof i Galerie de Meerminnen), Papendrecht (Museum de Rietgors), Zwolle (Museum de Stadshof), Bredzie (Galerie 48) i Kunsthal Grave.
WIĘCEJ ZDJĘĆ ZOBACZ:
KONTO INSTAGRAMOWE WILLEM OTTEN (#włodarzewskawo #władysławawłodarzewska)
OBRAZY WIDEO ZOBACZ:
Wizyta Alina-Ludmila i Willem Otten u Włodarzewskiej w 1984 (Język polski)